ایا برای رسیدن به موفقیت راه میانبری هم وجود دارد

ما میدایم که غالب انسان‌ها عجله داشته و عجول هستند :

می‌خواهند سریع غذا بخورند
می‌خواهند سریع به محل کار برسند
می‌خواهند سریع خرید کنند
حتی وقتی سفر می‌روند می‌خواهند سریع خوش بگذرانند و برگردند
و …

البته کسانی و گروه‌هایی هم هستند که با طمأنینه رفتار می‌کنند؛ ولی این‌ها در اقلیت و استثنا هستند.
و اما بعد، می‌خواهیم به این نتیجه برسیم که:

ما در مورد انسان،‌ به این نتیجه رسیده‌ایم که عجول است

اما آیا در مورد موفقیت هم، می‌توان به این نکته اعتقاد داشت؟ بله، می‌توان داشت… البته این تأیید ما،‌ قرار نیست این نکته‌ها را انکار کند که :

طبق قاعده اثر مرکب، ما باید آهسته و پیوسته برویم و به‌هیچ‌عنوان دست از این پیوستگی نکشیم
کسی که آرام می‌رود، عاقلانه می‌رود و کسی که عاقلانه می‌رود، به دوردست‌ها می‌رسد
صبر، بالاترین ویژگی یک انسان جویای موفقیت است (قبلا در جادوی صبر» خواندید)

و امثال این… اما، ما می‌پذیریم که انسان عجول است و در عصر مدرنی که در آن زندگی می‌کنیم نیز، این سرعت و عجله دو و چند برابر شده است. پس با عطف به این اشکالی که در ذات بشر وجود دارد و البته با کمی تغییر، می‌تواند تبدیل به مزیت بشود و از آن به نفع خودمان استفاده ‌کنیم، به سمت موفقیت می‌رویم !

اگر عجله داری، از راه میان‌بر برو»
ـــ ضرب المثل ژاپنی

در حوزه موفقیت، ما با دو گروه آدم روبه‌رو هستیم :

کسانی که معتقدند راه میان‌بری وجود ندارد و باید زمان صرف کرد و عرق ریخت و سختی کشید تا به موفقیت رسید.
عده‌ای دیگر هم معتقدند که نه‌خیر، چنین نیست و ما می‌توانیم خیلی سریع به موفقیت برسیم؛ ضربتی و چند روزه و حتی چند ساعته.

البته باید کفش هر کدام از این گروه‌ها را به پا کرد و مسافتی را با آن راه رفت تا بتوان درباره‌‌شان صحبت کرد؛ اما نکته این‌جاست که گروه دوم، کمی دارند اشتباه می‌کنند، چون بالاخره باید زمانی صرف شود.

گروه اول هم باید درک کنند که دارند درست می‌گویند، اما همیشه ممکن است راه دیگری هم باشد !
راه دیگر چه می‌تواند باشد؟

این‌که از میان‌بر برویم و میان‌بر رفتن، همیشه بد نیست

شما از تهران می‌خواهید به یک شهر دیگر بروید. قاعده‌اش این است که از اتوبان حرکت کنید و بالای 120 تا سرعت نداشته باشید و سبقت غیرمجاز نگیرید و … این‌جوری مثلاً پنج‌ساعته به فلان شهر می‌رسید.

اما شاید راه میان‌بری هم وجود داشته باشد که شما بخواهید سریع‌تر بروید. مثلاً سه‌ساعته و نیمه.
وقتی چنین میان‌بری وجود دارد، چرا باید از آن استفاده کرد؟

اما در این مسئله، چند نکته دیگر هم وجود دارد که حتماً باید رعایت کرد.

میانبر هست، یا نیست؟ مسئله این است…

آیا اساساً در این حوزه‌ای که ما هستیم یا می‌خواهیم باشیم یا هدفی که انتخاب کرده‌ایم، راه میان‌بری وجود دارد؟ اگر راه میان‌بری وجود ندارد، اساساً ما می‌توانیم با کمترین ریسک و خطر، خود راه میان‌بری ابداع کنیم؟

سؤال اول، دال بر این است که ما علم کافی از حوزه و هدفی که می‌خواهیم عملیاتی‌اش کنیم، داشته باشیم
سؤال دوم نیز معطوف به این است که ما ابتکار عمل داشته باشیم؛ که خود یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود

پس ماحصل این بحث کوتاه مان چنین باشد که :

موفقیت هم میان‌بر دارد
برای رسیدن به این میان‌بر، یا باید دانش زیادی درباره هدف و حوزه کاری‌مان کسب کنیم؛ یا این‌که ابتکار عمل داشته باشیم
برای میان‌بر رفتن، علاوه بر دانش بسیار،‌ باید ابزار مناسبی هم داشته باشیم و با ابزارها و وسایلی که خاص اتوبان و مسیر صاف و مستقیم هستند،‌ نمی‌توان در آن‌ها حرکت کرد

پس، یادمان باشد که میان‌بر موفقیت نیز وجود دارد؛ ولی نیازمند دانش و ابزارمناسب است.

مثال می‌زنیم؛ شما می‌خواهید یک کتابی را بنویسید. قاعده‌اش این است که :

کلی پیش‌مطالعه داشته باشید
کلی مطالعه در حین نگارش داشته باشید
با قلم و خودکار شروع به فیش‌نویسی و یادداشت فیش‌های تحقیقاتی کنید
این فیش‌ها را کنار هم بگذارید
بارها اقدام به بازبینی کتاب کنید
بعد از یکی، دو سال کتاب را به پایان برسانید

این البته روش مناسبی است و کتاب خوبی هم خواهید داشت.
اما شما عجله دارید و سریع می‌خواهید به نتیجه برسید؛ آیا راه میانبری وجود دارد؟

شما به‌جای کتاب‌های چاپی و جابه‌جا کردن و مطالعه آن‌ها،‌ می‌توانید از برنامه‌هایی که حاوی کتاب‌های الکترونیک و نیز امکان سرچ در آن‌ها هستند استفاده کنید.
می‌توانید تایپ ده انگشتی را یاد بگیرید و سریع‌تر همه‌چیز را تایپ کنید.
می‌توانید از نرم‌افزارهای فیش‌برداری و حاشیه‌نویسی استفاده کنید که خیلی کار را راحت‌تر می‌کنند.
حتی می‌توانید از روش‌های کتاب‌نویسی جدیدتر و مدرن‌تر استفاده کنید و سریع‌تر کتاب را به سرانجام برسانید.